PLASTIC SOEP BESTAAT VOORAL UIT LANDAFVAL

In alle oceanen zijn inmiddels grote continenten van afval te vinden, waarvan sommigen ongeveer 35 keer zo groot als Nederland. Het meeste afval daarin bestaat uit kunststof. Zo’n 80 procent daarvan is afkomstig afkomstig van het land. Het Recycling Netwerk maakte op het Afvalcongres in Scheveningen kennis met de mensen van het Amerikaanse Project Kaisei, dat zich inzet om die plastic soep uit de oceanen te ruimen en meteen te recyclen.

Duizenden kilometers van de bewoonde wereld is de diepblauwe oceaan bezaaid met plastic flessen, zakken, pallets, halfvergaan speelgoed, oude visnetten en ander zwerfvuil. Er zijn allerlei mooie namen voor deze drijvende afvalcontinenten, zoals ‘het afvalkerkhof’, ‘de plastic archipel’, de ’thrash vortex’ of ‘garbage patch’ en de meeste bekende: de ‘plastic soep’. Ondanks de mooie namen is het vooral erg triest, wat de onderzoekers zijn tegengekomen. Die drijvende afvalberg groeit namelijk alleen maar door, zo concluderen de onderzoekers van Project Kaisei na hun trip afgelopen zomer naar het midden van de Grote Oceaan. Ze visten allerlei soorten plastic uit zee, onderzochten de effecten van deze vervuiling op het zeeleven en zochten naar milieuvriendelijke en effectieve manieren om het afval uit zee te halen.
Mary Crowley, oprichtster van het project: ‘We willen het plastic op een aantal manieren zo energiezuinig ‘oogsten’ en dan recyclen. Dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat het drijvende plastic weer waarde krijgt. ‘ Door het economisch rendabel te maken kan de plastic soep interessant worden voor bedrijven.
Maar hoe je dat energiezuinig? En hoe krijg je vooral al die kleine afgebroken stukjes plastic uit die onmetelijke oceaan? Daar heeft Crowley’s team verschillende experimenten voor gedaan midden op zee. Een van de succesvolle manieren bleek om het plastic passief uit het water te filteren. ‘Daarbij maken we gebruik van grote netten die we tegen de zeestroming houden.’
Het recyclen van het opgeviste plastic is een volgende stap. Uiteindelijk hoopt Crowley dat al op de oceaan aan boord van de schepen te kunnen doen. ‘Natuurlijk hoort plastic niet thuis in de oceanen en moeten we vooral voorkomen dat het erin terecht komt. Daarom is het belangrijk dat we het probleem zoveel mogelijk in beeld brengen.’ Een goede stap in het voorkomen dat het plastic afval in de zee terechtkomt, is door kunststof verpakkingsafval uit het huishoudelijke afval beter in te zamelen. Nederland zet met de verplichte inzameling per 1 januari een stap in de goede richting, vindt Crowley.

In 2010 onderneemt Project Kaisei weer een expeditie richting de drijvende afvalberg in de Grote Oceaan, zo’n 2000 km varen van San Francisco vandaan ten noorden van Hawaii. Allerlei vissersboten varen dan mee om het afval uit zee te oogsten. Crowley: ‘Mijn ideaal is om werkloze vissers in te zetten die hun brood kunnen verdienen met het opvissen van plastic.’
Het Recycling Netwerk houdt contact met Crowley en het project en zal samen met andere organisaties als het Rotterdams Milieucentrum en stichting De Noordzee zich inzetten om onze stroom afval in de eigen zee te verminderen. Want ons afval eindigt via de zeestromen in de ‘eigen’ plastic soep midden in de Atlantische Oceaan.
Minister Cramer van Milieu heeft twee weken geleden aangegeven aandacht
te gaan vragen voor het probleem van de plastic soep bij de Europese Milieuraadsvergadering. Er moet meer een gezamenlijke aanpak van dat probleem komen, stelt ze.
Voor meer informatie over Project Kaisei:
www.projectkaisei.org